En dan ineens sta je er helemaal alleen voor. Alleen met je dochter, na een lange relatie ineens alleenstaande ouder.

Al kort na de geboorte van onze dochter, of eigenlijk al tijdens de zwangerschap was er weinig sprake van intimiteit. En nee dat was niet vanuit mij.

Elke dag weer probeerde ik het en elke dag weer kreeg ik nee op het rekest.Ik geef het op, als onze dochter straks geboren is dan komt het wel weer.

Niks is minder waar. Ondanks dat wij gezegend waren met een kind die ons als ouders behoorlijk snel liet slapen, bleef het in de slaapkamer ook vooral bij slapen.

Ik kreeg weer contact met een oude jeugd liefde. Zijn relatie zat in een sleur en ook bij hen in de slaapkamer was er weinig spanning. Hij kon niks goed doen in de ogen van zijn vrouw en hij kon niet de man zijn die hij graag wilde zijn.

In onze jongere jaren hebben wij veel leuke avontuurtjes samen meegemaakt waar het gesprek ook al snel weer naar toe leidde.
Wat zou het wat zijn als…..

Nee, dat gaan we niet doen. Maar de gesprekken gingen steeds verder en werden steeds spannender.

Op een dag besloten we om koffie te drinken. Wel buiten de stad, want stel je voor dat iemand ons herkent. Maar wel in het openbaar, ergens vertrouwden we ons zelf niet als er geen anderen bij waren.
En achteraf is dat maar goed ook. De spannen was te voelen en heel even hadden we de neiging om toch even ergens een plekje privé te zoeken.
Hij was hier zeker voor in, ik ook wel, maar ergens hoorde ik dat stemmetje in mijn hoofd.
Dus besloten we, beiden behoorlijk verhit afscheid te nemen en weer afzonderlijk van elkaar terug te gaan.

En oh wat had ik een spijt. Want eenmaal thuis kon ik natuurlijk nergens heen met al die energie. Weer een afwijzing en het vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam werd steeds minder.

Tot nu…. Want nu is alles anders. Nu heb ik niemand meer die thuis op me wacht (behalve mijn dochter dan). Nu kan ik doen en laten wat ik wil.

Het app contact is nooit gestopt, soms wat minder, maar nooit helemaal weg.

Toe hij hoorde dat ik alleen was werden de gesprekken al weer snel als voorheen. Maar ja, hij heeft nog steeds een vrouw thuis zitten. Inmiddels zijn ze al weer een paar jaar en een kind verder. En dan kan ik wel alleen zijn, hij is dat niet.

Maar na een jaar alleen was ik het ook wel zat. Elke keer zei hij dat hij wel zou komen als mijn dochter er niet was of op bed zou liggen. Hij bleef volhouden dat hij wel zou komen. Dus ik gaf hem de keus. Overdag als mijn dochter thuis en wakker is of ’s avonds als ze in bed ligt. Tot dat ik hem uitdaagde en zei: je komt toch niet…

En toen ineens stond hij voor de deur. Weliswaar overdag en mijn dochter uiteraard thuis, maar hij was er wel.
Op het moment dat ik de deur open deed voelde ik gelijk die spanning weer, net als toen en net als vroeger.

Shit, verkeerde keus zei hij ook nog. Hij doelde er natuurlijk op dat hij toch liever was gekomen wanneer mijn dochter er niet was.
Even een korte rondleiding door het huis dan maar?

Met mijn dochter beneden en die ook zo naast je kan staan wilde ik toch niet dat ze iets mee zou krijgen, maar eenmaal boven konden we ons toch niet inhouden. Een vurige zoen en wat handen onder de kleren waren het gevolg, tot dat ik beneden de deur open hoorde gaan.

Toch maar niet en snel gingen we weer naar beneden.
Hij dronk zijn koffie en ging naar huis.

De app gesprekken werden steeds meer en steeds spannender.

Toen ik een paar weken later onverwacht mijn dochter bij een vriendinnetje achter liet bedacht ik me geen moment.
Ik appte dat ik haar had afgezet en op weg was naar huis.

De eerste reactie was: Ik kom er aan!.

Wordt vervolgd:-)